Od 2014 r. - Wędrówki po Wyspach

[Wiolcia]

Co dwa lata, w lutowy krótki dzień, gdy słońce zachodzi, świat spowija mrok, a na niebie pojawia się księżyc, w małej wiosce Slaithwaite rusza procesja lampionów. Prowadzi ją sam księżyc, który, według miejscowej legendy, dopomógł przemytnikom, gdy stróże prawa chcieli ich złapać na gorącym uczynku. Pod linkiem zeszłoroczna odsłona Moonraking Festival z małym dodatkiem z Wakefield.



http://www.dwagroszki.pl/p_ang_moonraking.htm

[Dżola Ry]

w czasie Wojny Dwóch Róż

No proszę! Jak pięknie można nazwać wojnę! Jakby od tego była mniej okrutna...

Wiolcia, a gdzie Wasz lampion? Czyżbyście się nie przygotowali?

[PiotrekP]

A ta już początki wiosny, kwiatki kwitną . Każdy sposób na imprezę jest dobry.

[Wiolcia]

Wiolcia, a gdzie Wasz lampion? Czyżbyście się nie przygotowali?

No nieee. Pzecież to był dzień pracujący, czasu nie starczyło...

A ta już początki wiosny, kwiatki kwitną

Tak było w tamtym roku, ale już i w tym są u nas pierwsze żonkile, przebiśniegi, drzewa obsypane zielenią i białymi kwiatami. Co nie wyklucza śniegu, oczywiście, który sobie, na przykład, w sobotę popadał. Ot, taki mix pogodowy.

[Dżola Ry]

Pzecież to był dzień pracujący, czasu nie starczyło...

Tak jakby lampionów nie można było przygotować wcześniej, bo się zepsują! ( ) Kiepska wymówka
Ale już Wam daruję

Sama na pewno też bym nie miała

[Wiolcia]

Pzecież to był dzień pracujący, czasu nie starczyło...

Tak jakby lampionów nie można było przygotować wcześniej, bo się zepsują! ( ) Kiepska wymówka
Ale już Wam daruję

Sama na pewno też bym nie miała

Wymówka kiepska, niestety. Ale jechaliśmy na rozpoznanie, co to za festiwal i nie mieliśmy pojęcia, jakie te lampiony mają być.

Ale już Wam daruję

Ufffff....

[Wiolcia]

Do trzech razy sztuka! Nasze poszukiwania maskonurów wreszcie zostały uwieńczone sukcesem dzięki wizycie na wyspach Farne. Przy okazji odwiedziliśmy też Holy Island, na którą prowadzi zalewana w trakcie przypływu droga. Specjalnie pojawiliśmy się tam wtedy, gdy morze odcinało wyspę od lądu, by przejść po zatapianej grobli, a potem odwiedzić jeszcze zamek Bamburgh i pobliską plażę. A wszystko dzięki pewnej niespodziance...



Relacja:
http://www.dwagroszki.pl/p_ANG_maskonury.htm

[Dżola Ry]

Nasze poszukiwania maskonurów wreszcie zostały uwiecznione sukcesem dzięki wizycie na wyspach Farne.

Zazdrość mnie zżera!

Gratuluję wydarzenia i przepięknych zdjęć! Piszesz, że ciężko je było zrobić, ale ujęcia są cudneeee!
I pogoda taka fotogeniczna Wam dopisała

Przy okazji odwiedziliśmy też Holy Island, na którą prowadzi zalewana w trakcie przypływu droga. Specjalnie pojawiliśmy się tam wtedy, gdy morze odcinało wyspę od lądu, by przejść po zatapianej grobli, a potem odwiedzić jeszcze zamek Bamburgh i pobliską plażę.

Podobne doświadczenie mieliśmy na Mont Saint-Michel we Francji. Byliśmy niesamowicie podekscytowani przypływem, który niestety nastąpił wtedy, gdy zaczęło się ściemniać. Kuba zrobił wtedy serię zdjęć tego samego ujęcia co kilka minut - fajnie to wyszło. https://picasaweb.google.com/jolaryd/Pr ... redirect=1

"U Was" było fajniej, bo grobla jest bardzo długa i całkowicie zalewana. Teraz na Mont Saint Michel wybudowali taką, że zazwyczaj nie jest zalewana, chyba, że przypływ jest szczególnie duży - a bywa nawet 12 metrów (4 piętra!).

Zajrzeliście do tej budki na grobli? Jest w niej jakieś wyposażenie?


Ps. A Twoja rowerowa spódniczka jest nie tylko rowerowa?

[Wiolcia]

Nasze poszukiwania maskonurów wreszcie zostały uwiecznione sukcesem dzięki wizycie na wyspach Farne.

Zazdrość mnie zżera!

Już wiesz, gdzie je znaleźć, więc tylko się pakować i przyjeżdżać w odpowiednim czasie! A że ostatnio bardzo mobilna jesteś i kupno tanich biletów Ci niestraszne, wszystko jest na dobrej drodze, by złapać w kadr maskonura!

Przy okazji odwiedziliśmy też Holy Island, na którą prowadzi zalewana w trakcie przypływu droga. Specjalnie pojawiliśmy się tam wtedy, gdy morze odcinało wyspę od lądu, by przejść po zatapianej grobli, a potem odwiedzić jeszcze zamek Bamburgh i pobliską plażę.

Podobne doświadczenie mieliśmy na Mont Saint-Michel we Francji. Byliśmy niesamowicie podekscytowani przypływem, który niestety nastąpił wtedy, gdy zaczęło się ściemniać. Kuba zrobił wtedy serię zdjęć tego samego ujęcia co kilka minut - fajnie to wyszło. https://picasaweb.google.com/jolaryd/Pr ... redirect=1

"U Was" było fajniej, bo grobla jest bardzo długa i całkowicie zalewana. Teraz na Mont Saint Michel wybudowali taką, że zazwyczaj nie jest zalewana, chyba, że przypływ jest szczególnie duży - a bywa nawet 12 metrów (4 piętra!).

Rzeczywiście, fajnie obserwować, jak woda ucieka lub się pojawia. Na Mont Saint Michel byłam w czasie odpływu kiedyś, więc nie widziałam tego wtedy, ale swój pierwszy przypływ/odpływ "spotkałam" właśnie we Francji, w Bretanii.
A wczoraj też byliśmy nad morzem (akurat tym po drugiej stronie) i nawet nie wiem, kiedy przyszedł odpływ i nagle plaża niesamowicie się poszerzyła. Niezłe jest to, że tak szybko to następuje!

Zajrzeliście do tej budki na grobli? Jest w niej jakieś wyposażenie?

Zajrzeliśmy. Nie ma nic poza paroma numerami alarmowych telefonów.

Ps. A Twoja rowerowa spódniczka jest nie tylko rowerowa?

Ogólnie wyjazdowa, górsko-rowerowo-spacerowa .

[trotyl]

Strasznie fajne ptaszyska te maskonury-takie kaczopapugi

[Wiolcia]

Jako że ten wątek nie będzie kontynuowany, a zostało mi kilka zaległych relacji, wrzucam je teraz wszystkie w jednym poście.

Na początek zeszłoroczny letni wypad do Harrogate - nobliwego gregoriańskiego uzdrowiska, które zwyciężyło w kilku ciekawych rankingach. Jak udał się spacer po ulicach i ogrodach najszczęśliwszego miasta w Anglii, w linku poniżej:
http://www.dwagroszki.pl/p_ANG_harrogate.htm



Jeszcze w tym samym miesiącu wybraliśmy się na poszukiwanie słynnego Białego Konia z Kilburn. O tym tutaj: http://www.dwagroszki.pl/p_ANG_whitehorse.htm



Na koniec październikowa przejażdżka jesiennym tropem, czyli droga do Hawnby: http://www.dwagroszki.pl/p_ANG_hawnby.htm



Przy okazji dziękuję wszystkim, którzy zaglądali do tego wątku i którym chciało się zostawić w nim jakiś ślad. Być może uda mi się kiedyś do niego wrócić, bo sporo jest jeszcze do pokazania i opisania w Anglii. Mimo że tak różna od Polski, nie jest przecież taka zła .

[włodarz]

Wiolcia, ale chyba nie masz zamiaru znikać z forum?
Kto będzie pisał relacje, które się tak przyjemnie czyta?
A może wracasz do Polski i niedługo poczytamy twój cykl o wycieczkach w Sudety, na przykład.

[Han-Ka]

Powtórzę to samo pytanie :

Wiolcia, ale chyba nie masz zamiaru znikać z forum?

W tym wątku czy w innym, nowym, koniecznie zamieszczaj swoje relacje. Masz tu wielu czytelników, a mała ilość komentarzy ostatnio stała się normą, tym się nie zniechęcaj.

[buba]

No ja wlasnie tez nie wiem jak mam to rozumiec Czy znikasz z forum, czy konczysz swoja przygode z Wyspami i wracasz do Polski? czy moze jedziesz w kilkuletnia podroz dookola swiata i teraz beda relacje typu "Groszki w krainie kangurow"?

[PiotrekP]

Wiolcia pisz dalej relacje z wysp, bardzo ciekawe i inspirujące. Ostatnio tanie loty są do Szkocji, a Twoje relacje to gotowy przewodnik po ciekawych miejscach. Nie wykluczone, że w tym roku na jakiś weekend tam zawitamy i powędrujemy Waszym śladem.