Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Relacje z górskich wypraw i innych wyjazdów oraz imprez forumowiczów. Ten dział jest przeznaczony dla osób, które chcą opisać swoje relacje i/lub pokazać zdjęcia ze spotkań nie będących Klubowym Zjazdem lub Górską Wycieczką Klubową.

Moderatorzy: HalinkaŚ, Moderatorzy

Awatar użytkownika
PiotrekP
Administrator
Administrator
Posty: 8703
Rejestracja: 22 kwietnia 2009, 11:33
Kontakt:

Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Post autor: PiotrekP » 14 października 2017, 16:19

Ze względu na załatwienie spraw związanych z zbliżającym się zjazdem w sobotę byliśmy na Przełęczy Okraj. Postanowiliśmy też przy okazji pospacerować po okolicy.

Obrazek

Z przełęczy idziemy przez Pomezní Boudy do żółtego szlaku, którym podchodzimy na czeskie schronisko Jelenka. Oczywiście pogoda ładna to i ludzi ogrom.

Obrazek

Obiekt jest po remoncie, jednak posiada niewiele miejsc noclegowych (26). Kolejka w schronisku na co najmniej godzinę stania.

Obrazek

Chwilę odpoczywamy obok jelenia i idziemy dalej. Przechodzimy kawałek szlaku trawersowego, "badamy" czy nic się od poprzedniej wycieczki nie zmieniło.

Obrazek

Jest ok. więc wracamy do Jelenki i za czerwonymi znakami maszerujemy do Sowiej Przełęczy. Teraz niebieskimi paskami podchodzimy na Skalny Stół. Kowarski Grzbiet ma około 4 km. długości i dość specyficznie wyodrębnia się w krajobrazie Karkonoszy.

Obrazek

Obrazek

Delikatnie skręca ku południowschodowi opadając do Przełęczy Okraj (1046m). Kulminacjami krańcowymi tego zalesionego masywu o wyrównanej wierzchowinie są od zachodu Skalny Stół (1285m) i Czoło (1275m) od wschodu. Z drugiego rejonu Stołu i Czoła wybiega ku północy, opadając nad Kowarami krótkie ramię Wołowej Góry (1041m). Na zboczach jej istniały niegdyś osady, o których napiszemy w kolejnej wycieczce. Skalny Stół zbudowany jest ze skał metamorficznych. Z kulminacji rozciąga się rozległy widok na Karkonosze, oczywiście ze Śnieżką, na charakterystyczne Rudawy Janowickie, Góry Kaczawskie i Kotlinę Jeleniogórską. Płaskie skały Stołu są rewelacyjnym punktem widokowym. Po nacieszeniu oczu schodzimy żółtym szlakiem do Budnik. O nie istniejącej wsi Budniki napiszę w kolejnej relacji. Przechodzimy wieś i za zielonymi znakami ( Tabaczna Ścieżka ) wracamy na Okraj.

Obrazek


W niedzielę wybraliśmy się z Dorotką do Budnik - nie istniejącej już wsi, jest to tajemnicze miejsce z długą historią. Na wycieczkę wychodzimy z Karpacza. Maszerujemy ul. Skalną do krzyżówki szlaków.

Obrazek

Przechodzimy przez formację skalną-Krucze Skały. Granitognejsowa wychodnia skalna w postaci filarów sięgających do 25 m. wysokości robi dość ciekawe wrażenie. Można spotkać tu sztolnie, w których poszukiwano złota i kamieni szlachetnych. U podnóża skał są dwie groty skalne.

Obrazek

Obrazek

Dalej poza szlakiem podchodzimy do czerwonej ścieżki dydaktycznej. Miejscami mieliśmy ładne widoki na Kotlinę Jeleniogórską. Przy rozdrożu przechodzimy na kolor zielony pasków.

Obrazek

Po kilkunastu minutach docieramy do Ponurej Kaskady.

Obrazek

Miejsce to wiąże się z legendą o Wołogórze, pomocniku Liczyrzepy. Wodospad jest składnikiem cieku wodnego strumienia Malina. Piętrowa kaskada wspaniale komponuje się wśród leśnej gęstwiny.

Obrazek

Idziemy dalej, aż do zielonego szlaku. I tak dochodzimy do pierwszego "budynku" gospody rodziny Kretschmer. Na północnych stokach Kowarskiego Grzbietu, na wysokości około 900 m niegdyś leżała górska osada Budniki.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Początkowo wieś nazwana była Forstbauden (Leśne Budy), z czasem przejęła nazwę Forstlangwasser, czyli Leśny Długi Strumień. Po 1945 r miejsce to zwane było Leśne Zacisze, a od 1949 Budniki. Początki górskiego przysiółka sięgają wojny trzydziestoletniej (1618-1648). Powstały wtedy też inne osady Górne Miasteczko i Dolne Miasteczko na północny - wschód od Budnik. Ludność Kotliny Jeleniogórskiej uciekając przed wojną szukała schronienia wysoko w karkonoskich lasach.

Obrazek

Uciekinierzy zakładali tymczasowe osady. Niektóre przekształciły się w stałe osiedla. Ludność utrzymywała się z hodowli bydła, wytwarzaniem wyrobów mleczarskich, byli też drwalami, kłusownikami, a i przemyt nie był im obcy. W XVIII w Prusy zagarnęły Śląsk od Austrii, wówczas powstała nowa granica państwowa, która biegła wzdłuż grzbietów sudeckich. Wtedy to rozwinął się przemyt. Tabaka i tytoń były najczęściej szmuglowanym towarem. Pamiątką po tym procederze jest prowadząca przez Budniki Tabaczna Ścieżka. W osadzie stało około 13 budynków. Była tu m in. ewangelicka szkoła, dwie gospody (jedna oferująca 16 miejsc noclegowych). Ruch turystyczny dobrze się rozwijał. Nietypowym położeniem geograficznym miejsce to miało dość osobliwą ciekawostkę. Wieś położona była przy stromych stokach ocieniających ją od wschodu i południa, tak więc do większości zabudowań w zimie (od 26 listopada do 16 marca) słońce nie docierało. Przez 113 dni w roku Budniki były pogrążone w cieniu okolicznych gór. Panował tu zwyczaj witania i żegnania słońca. Po II wojnie światowej osada opustoszała. Osiem budynków należało do studenckiej organizacji "Bratnia Pomoc" Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Kierowano tu studentów, którzy przeżywszy obóz koncentracyjny bądź obóz pracy, mieli w górskich lasach odpocząć i poprawić swój stan zdrowia. Warunki były spartańskie, posłanie to siano, kąpiele i wszelkie zabiegi higieniczne były czynione w wodach płynącego przez wieś strumienia Malina. Nie było oświetlenia. Dzięki paczkom z UNRRA było jedzenie. W 1950 r. rozpoczęto w Budnikach poszukiwania rud uranu. Ośrodek zlikwidowano, a budynki popadły w ruinę.

Obrazek

W centrum dawnej osady, znajduje się wiata, w której jest mała galeria zdjęć przedstawiających jak wyglądała wieś przed wojną.
Przysiadamy na chwilę w jakże urokliwym miejscu. Kolory liści drzew okalające wiatę i niewielką polankę potwierdzają, że mamy już jesień.

Obrazek

Maszerujemy dalej i mijamy mostek nad wspomnianym potokiem Malina i tabliczki informacyjne, gdzie stały poszczególne domostwa i Tabaczną Ścieżką krzyżówki szlaków. Dalej duktem leśnym do Sowiej Doliny. Teraz schodzimy do Karpacza przez Szeroki Most. W 2010 r powstała grupa miłośników Budnik, której celem jest ocalenie od zapomnienia historii tego miejsca.
Góry są piękne i niech takie pozostaną.

Nasze Wędrowanie
Awatar użytkownika
Robert J
Członek Klubu
Członek Klubu
Posty: 2285
Rejestracja: 25 grudnia 2011, 20:35

Re: Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Post autor: Robert J » 14 października 2017, 22:11

Fajną pogodę mieliście. Zamawiam taką na Zjazd...

Ja właśnie robię swój rekonesans Karkonoszy ;)
Awatar użytkownika
buba
Turysta
Turysta
Posty: 2216
Rejestracja: 05 lipca 2011, 11:35
Kontakt:

Re: Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Post autor: buba » 16 października 2017, 12:59

A jak tam klimaty na Okraju? Bo kiedys bardzo lubilam to miejsce.. Chyba w 2013 bylam ostatni raz. Zrobili z tego pensjonat czy ma jeszcze cos wspolnego z dawnym schroniskiem?
"ujrzałam kiedyś o świcie dwie drogi, wybrałam tą mniej uczęszczaną, cała reszta jest wynikiem tego ,że ją wybrałam..."

na wiecznych wagarach od życia..
Awatar użytkownika
PiotrekP
Administrator
Administrator
Posty: 8703
Rejestracja: 22 kwietnia 2009, 11:33
Kontakt:

Re: Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Post autor: PiotrekP » 16 października 2017, 19:59

To jeszcze jest schronisko, poprawili trochę sanitariaty i prysznice, ale klimat pozostał. Będziemy tam spać to wszystko sprawdzimy. :)
Góry są piękne i niech takie pozostaną.

Nasze Wędrowanie
Awatar użytkownika
heathcliff
Członek Klubu
Członek Klubu
Posty: 2738
Rejestracja: 27 maja 2009, 20:24
Kontakt:

Re: Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Post autor: heathcliff » 17 października 2017, 19:19

Już nie mogę się doczekać, :tup:
... pogodę też załatwiliście? :)



post wysłany ze Bielsko Biała
Przytulam żonę i jestem szczęśliwie wolny... Ile wyjść tyle powrotów życzy heathcliff

https://plus.google.com/117458080979094658480
włodarz
Turysta
Turysta
Posty: 2376
Rejestracja: 01 grudnia 2011, 19:09

Re: Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Post autor: włodarz » 17 października 2017, 20:27

A ja na razie kolory jesieni oglądam z balkonu albo w drodze z pracy. Ciekawe czy zdążę w tym roku przyjrzeć się im z bliska.
Awatar użytkownika
PiotrekP
Administrator
Administrator
Posty: 8703
Rejestracja: 22 kwietnia 2009, 11:33
Kontakt:

Re: Dwa dni po Kowarskim Grzbiecie

Post autor: PiotrekP » 17 października 2017, 20:29

Wojtek masz tak blisko, że spokojnie zdążysz :).
Góry są piękne i niech takie pozostaną.

Nasze Wędrowanie
ODPOWIEDZ