Po dotarciu na parking stwierdziliśmy, że szkoda nam czasu, więc skorzystaliśmy z kolejki,która nas dowiozła do Polany Huciska.Stamtąd już nogami dotarliśmy do schroniska.
Mimo,że pogoda wciąż straszyła nas deszczem, mieliśmy okazję podziwiać okolicę i oczywiście owce robiące "nastrój"Zatrzymaliśmy się na krótki odpoczynek przy Kaplicy św Jana Chrzciciela
Mamie się zebrało na wspomnienia i coś tam mówiła o Marku Perepeczko. Pewnie szyscy wiedzą dlaczego.
W schroniksu szybka wszama i ciśniemy żółtym szlakiem na Grzesia. Bardzo fajna, spokojna droga przez las. Jak zawsze zachwyca roślinność, napotykamy po drodze mnóstwo urokliwych grzybków. 
Na górze mamy(złudne niestety) wrażenie że się wypogodzi. Jest ciepło mimo wiatru, czasem słonko się pokaże, chmury wspaniale płyną po zboczach tworząc urzekające widowisko. Dobra dosyć poetowania. Grzejemy na Rakoń. Na Rakoniu posłuchaliśmy apelu chmur brzmiącego: "spieprzajta bo was ścioram!". 
I Wołowiec odkładamy na inny termin. Droga powrotna upłynęła(dosłownie!) w strugach deszczu. Było fajnie, chociaż krótko. http://picasaweb.google.pl/olektrocinsk ... GrzesRakon#
. no i ta fauna
)
