Naszym miejscem wypadowym stał się Nowy Targ, gdyż skorzystaliśmy z gościny naszej przecudownej forumowej przybranej matki, czyli Iwon. Poniedziałek po Zjeździe był dniem lajtowym i jedyne co złoiliśmy to Krupówki z dołu do góry. Nogi też kiedyś musiały mieć chwilkę wytchnienia. No ale kolejne dni...27 kwietnia (wtorek)
Pobudka o 5 rano
Jezusicku przecież mam urlop, kto mnie zrywa o tej godzinie z łóżka Głośne pukanie do pokoju i głos Iwon "Dzieciaki wstawajcie, no chyba już nie śpicie, co?". Szybkie spojrzenie w głąb mojej percepcji i uświadamiam sobie, że to dzisiaj jest ten dzionek. Do zrealizowania całkiem niezły plan, który od razu stawia nas na nogi Szybkie mycie, śniadanko, plecaki na plecy i do auta. Wyjeżdżamy z NT około 6:10 by już o 7:00 zameldować się na Siwej Polanie w gotowości do wymarszu w stronę schronu w Chochołlandzie. Pogoda piękna lecz jest stosunkowo chłodno. Ubieramy wszystkie ciepłe ciuszki, które mieliśmy w plecakach. Do schronu docieramy o 8:20, po drodze jeszcze ostro focąc chochołowskie krajobrazy. Z niedowierzaniem patrzymy na zegarki i decydujemy się na gorącą kawkę przed dalszą drogą. Na Grzesia startujemy o 9. Szlak praktycznie bezśnieżny, a im wyżej tym wyłaniają się piękniejsze widoki Tatr Zachodnich, a w oddali i Wysokich. Pogoda idealna - lampa jakich mało było w ostatnim czasie na górskich szlakach. Na Grzesiu meldujemy się o 10:20. Po drodze wyprzedziło nas trzech młodych chłopaków, mieli niezłe tempo Pozdrowienia dla nich. Na szczycie trochę fotek, pyszne słodycze i ruszamy dalej. Kolejny nasz dzisiejszy cel to Rakoń. Idzie się idealnie choć im wyżej tym więcej śniegu. Po drodze spotykamy jeszcze jednego mężczyznę siedzącego na grani między Grzesiem a Rakoniem. Chwilka rozmowy i ruszamy dalej. Śnieg zaczyna się topić w promieniach ostro świecącego słońca i robi się bardzo nieprzyjemnie mokry. Na Rakoniu meldujemy się około 11:40. I stąd dopiero widzimy główny cel naszego dzisiejszego dnia, czyli Wołowiec nadal jeszcze utrzymujący się w zimowej szacie. Na Rakoniu spotykamy przemiłego starszego pana, który właśnie zszedł z Wołowca. Krótka wymiana zdań na temat warunków na szlaku i na szczycie i ruszamy. Przed nami ruszyły jeszcze 3 osoby na skitourach z zamiarem zjechania ze szczytu. Na Wołowcu meldujemy się około 12:30 po mozolnym podchodzeniu w coraz bardziej mokrym i brejowatym śniegu. Na szczycie okazuje się, że skitourowcy to Włosi, którzy po raz pierwszy odwiedzają polskie Tatry. Aż wstyd się przyznać bo w Tatry jeżdżę od urodzenia ale z wyjątkiem Giewontu i Kasprowego Wołowiec to mój pierwszy poważniejszy szczyt w Tatrach Zachodnich. Z kolei dla Madziulki to pierwsze wejście na 2000 m. n.p.m. Cała nasza trójka prze szczęśliwa ze zdobycia Wołowca po szczytowym popasie i foceniu decyduje o zejściu. Fotografujemy jeszcze zjeżdżających ze szczytu na nartach Włochów, życząc im wcześniej powodzenia i sami zaczynamy schodzić. Ze śniegu robi się mokra i śliska breja. Ale dajemy radę bez sprzętu (raki pozostały w plecaku). Co prawda Madziulka ląduje na dupsku i zalicza kilka ładnych metrów zjazdu ale bez poważniejszych obrażeń. Z kolei pomiędzy Rakoniem a Grzesiem Iwon wpada w śnieg prawie po pas i do tego jedna z nóg zaklinowała się jej w kosówce. Odgrzebywanie trwało chyba z 5 minut, aż wreszcie udaje się uwolnić Iwonę ze śnieżno-kosówkowej pułapki. Na szczęście nic jej się nie stało. Do schronu na Polanie Chochołowskiej docieramy około 16:30. Tutaj czekała na nas nagroda - ciepły obiadek. Ze schronu ruszamy około 17:40. Idziemy dość szybko bo Iwon liczy na to, że zjedzie na dół rowerem. Dość mocno poobcierała sobie stopy i rower to dla niej wybawienie. Wyprzedzam dziewczyny ale mimo moich długich nóg i dotarcia do punktu z rowerami przed czasem już nikogo nie było. Zasmucona Iwon rusza powoli w dół razem z nami. Za niespełna kilka minut zbawienna okazuje się niezwykła taksówka Od schroniska jedzie policyjny radiowóz. Policjanci dają się uprosić i zabierają obolałą Iwonkę do Siwej Polany. Na dole spotykamy się około 19, pakujemy się do auta i ruszamy do domu w NT, zmęczeni ale bardzo szczęśliwi. Dla dziewczyn było to pierwsze zetknięcie się z górami w warunkach zimowych, dla Madziulki dodatkjowo pierwsze 2000 a dla mnie pierwszy prawdziwy szczyt w Zachodnich. Ta wyprawa zostanie na pewno w naszej pamięci na zawsze Fotki z wyprawy:http://picasaweb.google.pl/tomasz.pietr ... c27042010#
28 kwietnia (środa)
Tego dnia w ramach krótkiego relaksu pomiędzy jedną a drugą wyprawą wyruszyliśmy na zwiedzanie okolicy. Dotarliśmy do Szczawnicy i do zamku w Czorsztynie. Trochę fotek z tego dnia:
http://picasaweb.google.pl/tomasz.pietr ... n28042010#
29 kwietnia (czwartek)
Bosze i znowu zrywanie się o 5 rano
To samo co we wtorek No ale na dzisiaj może mniej ambitne plany ale równie piękne widoki do obejrzenia. W końcu udajemy się z całą ekipą Podhalanek (standardowo Iwon oraz dołączają do nas HalinkaŚ i Mirka) do jednego z najpiękniejszych dla mnie miejsc w polskich Tatrach - Doliny Pięciu Stawów Polskich. Spotykamy się wszyscy o 6 przy rondzie w NT. Pakujemy się w auto i wyruszamy w stronę Łysej Polany. Dziewczyny po drodze nakręcają się wiadomością o grasującym w tej okolicy niedźwiedziu. Blady strach na nie pada Na Palenicy Białczańskiej jesteśmy około 7. Żywej duszy nie ma Szybki rozruch do Wodogrzmotów, tam chwilka odpoczynku, obowiązkowa kanapka Halinki i po kilkunastu minutach ruszamy na zielony szlak do Piątki. Pogoda piękna, zapowiada się lampa na cały dzień. Szlak suchutki. Idzie się idealnie Po 1:30 docieramy do Rozstaju szlaków. Zielony prowadzi do Siklawy - największego wodospadu w polskich Tatrach, czarny bezpośrednio do schroniska w Piątce. Wybieramy ten pierwszy. Im wyżej podchodzimy tym śnieg robi się coraz głębszy i nieprzyjemnie mokry
(to już znamy z Wołowca i wiemy co będzie nas czekać przy zejściu). Po drodze dość sporo focimy, bo pogoda piękna i widoki przecudowne. Docieramy do Siklawy, która w większości przykryta jest jeszcze śniegiem. Do schroniska w Piątce docieramy około 11. Schronisko co prawda w remoncie ale obsługa jest na tyle miła, że fundujemy sobie kawę, żurek z kiełbaską i kiełbaskę na ciepło. Najedzeni postanawiamy powylegiwać się trochę na słoneczku. Co prawda w planach był Zawrat
ale sporo czasu nam się zeszło na podejściu do samej Piątki, a i śnieg szybko się roztapiał, także odpuściliśmy sobie. Na zewnątrz zaczęło się focenie. Po kilkunastu minutach dotarło do schronu czterech przesympatycznych chłopaków z Gdańska. Patrząc na ich wyposażenie nie mogliśmy uwierzyć, że weszli tu na własnych nogach, a oni oświadczają nam, że chcą iść do Moka
Uświadamiamy ich, którędy i ile czasu by im to zajęło i są bardzo zdziwieni :szok: Okazało się, że mieli iść asfaltem do Moka ale po drodze zobaczyli szlak i postanowili sobie nim pójść nie wiedząc nawet co ich czeka. Na szczęście zdecydowali się schodzić z nami. Mirka i Halinka się wyopalały, ja z Madziulka i Iwon narobiliśmy fotek i przyszedł czas powrotu. Zejście było jeszcze trudniejsze. Warunki zrobiły się koszmarne. Ślisko i bardzo mokro na roztopionym śniegu, a czarny szlak w dół jest dość stromy miejscami. Odczułem to na własnej skórze przewracając się i ścierając rękę Do wesela się zagoi Do rozstaju szlaków docieramy po około 50 minutach i później już bez większych problemów w dół do Wodogrzmotów i na Palenicę do autka. Tam oczywiście obowiązkowo łapie nas parkingowy, którego rano jeszcze nie było i ruszamy do NT na nagrodę Zatrzymujemy się w naleśnikarni i jemy upragniony ciepły posiłek po dobrze wykorzystanym dniu Potem pożegnanie z dziewczynami i powrót do domu Fotki z tego dnia:http://picasaweb.google.pl/tomasz.pietr ... h29042010#
30 kwietnia (piątek)
W piątek w ramach relaksu jedziemy na Obłazową - skałki znajdujące się w okolicach Gronkowa i tworzące przełom Białki. Fajna zabawa z łązikowaniem i delikatnym wspinaniem, a później do naszego ulubionego zamku Dunajec w Niedzicy. Fotki:
http://picasaweb.google.pl/tomasz.pietr ... a30042010#
1 maja (sobota
Wstajemy dość późno bo koło 8 ale plan na dziś to lajtowy spacerek na Halę Gąsienicową. Z Kuźnic ruszamy około 10:20. Nawet nie będę się rozpisywał na temat tego dnia, bo ludzi było tyle jak na Krupówkach albo Piotrkowskiej w Łodzi w czasach świetności tej ulicy
Pogoda z godziny na godzinę robiła się piękniejsza, odsłaniały się kolejne widoki na Świnicę i Orlą Perć. Dodatkowo nad Czarnym Stawem Gąsienicowym mieliśmy okazję podziwiać skitourowców biorących udział w memoriale Malinowskiego. Generalnie wyprawa lajtowa, szlaki tylko miejscami zasypane topniejącym i bardzo mokrym śniegiem. Tego dnia można się było napatrzeć na klapkowiczów. Nawet nie będę pisał jak ludzie wychodzą w góry, bo szkoda słów Do NT wróciliśmy pod wieczór zadowoleni z ładnej wycieczki na Halę i całkiem niezłej pogody. Fotki:http://picasaweb.google.pl/tomasz.pietr ... a01052010#
W niedzielę przyszło już wracać do domu
Na to zawsze nie jest pora no ale nic nie można poradzić.Wielkie gratulacje dla Madziulki za pierwsze 2000 i za całokształt górołazikowania
Ogromne podziękowania dla Iwon za gościnę i cierpliwość dla swoich przybranych forumowych latorośli
Podziękowania również dla HalinkiŚ za wspólne wieczorki bardzo miło spędzone oraz za przepyszną pizzę
Podziękowania dla Mirki za czwartkowe górołazikowanie i za nigdy nie gasnący uśmiech na twarzy
i pozdrowienia dla całej ekipy.
