Z samego rana kąpiel, śniadanie. Pogoda "barowa" to i dobrze. We trójkę idziemy do pkt. lekarskiego, notabene, który zlokalizowany jest na naszej "znanej trasie", tj ok.1km od lotniska, tam Tomasz jako "biały" uiszcza kwotę 50 $, podaje swój paszport , i czeka w kolejce na przyjecie. Czekamy prawie godzinę , wreszcie jest zapraszany do lekarza, po 20-30 min wychodzi z obandażowana nogą (stopą) wraz z zestawem leków w ręce, a także rachunkiem (za tę usługę).
Po wspólnym powrocie do hotelu, udałem się do kantoru (tutaj spisywany jestem z paszportu) wymienić walutę i wychodzi, że lepiej w tym dniu "stoi" (po przeliczeniu na złotówki) euro niż dolar
. Aparat został w pokoju, ale i bez niego poznaję okolicę. Następnego dnia we mgle, ruszam w stronę Nanche Bazar, jednak po ok. godzinie zawracam , bo widoki tylko szczątkowe i to co jakiś czas, a mnie powoli łapie jakieś "grypsko", wieczorem jeszcze spotykamy się z rodakami (robimy wspólne foto), gramy w karty, jednak już czuję, że następny dzień spędzę w łóżku, co faktycznie miało miejsce. Owszem łykam jakieś tabletki , ale efekt marny. W następnych dniach (niepogody) to wędrówki przeważnie pomiędzy barami, hotelami, oraz męki z tym przeziębieniem. Związku z niepogodą moje dalsze górskie plany poszły się "rąbać" a my przez pięć dni błąkaliśmy się od baru, do baru, wypijając szereg trunków oraz poznając wielu naszych rodaków jak i ......wydając wiele pieniążków
, jednocześnie stresując się i rozmyślając "jak dostać się" do .....Kathmandu. Z każdym kolejnym dniem w miejscowości Lukka widać zwiększony ruch turystyczny, brak w hotelach miejsc, nerwowe ruchy pod agencjami lotniczymi, brak wielu produktów w lokalnych sklepikach, jak i szereg potraw znika z menu w restauracjach. Zaczyna "rządzić duży pieniądz" turysty z zachodu. Szok. Zapoznani rodacy rezygnują z hotelu (uśmiech właściciela hotelu), lotu i decydują się na pieszą wędrówkę do Jiri. Koledzy w miedzy czasie poznają ekipę z Czech i od nich dowiadują się o ciekawym planie na dotarcie do KTM. Tomasz i Grzegorz również nerwowo podchodzą do naszego wylotu (który ma być 8.11). Rozmyślamy nad dalszą egzystencją w tym miejscu. Generalnie panuje psychoza, że ciężko będzie się załapać na nasz samolot. Między nami zaczynają się małe "spory".
W efekcie, w sobotę z rana (prawie z gorączką) ruszam wraz z Tomaszem (chorą nogą) oraz z ekipą z Czech do miejscowości Pauplu ( ok. 58-60 km), a stamtąd (w teorii) jeepem do KTM). Grzegorz samotnie ruszył do Jiri. A my "z wielkimi przygodami" w stronę KTM, jednak ta część pobytu to do opowiadania tylko na żywo
. Nasza polska ekipa, która dzięki niepogodzie, miała okazję się poznać (to nic, że nie wyraźne)
A to ujęcia z godzinnego wypadu w stronę Nanche Bazar
Kilka notatek prasowych z tego regionu w czasie kiedy tam byliśmy
"..W rejonie Lukli na powrót z gór do doliny Kathmandu oczekuje około dwóch tysięcy turystów. Samoloty lądujące w tej osadzie, na lotnisku uważanym za jedno z najniebezpieczniejszych w Himalajach, zabierają do dwudziestu pasażerów.."
Inna notatka:
"...Nepalska armia rozpoczęła ewakuację około 2,5 tysiąca turystów, którzy utknęli w miejscowości Lukla w rejonie Mount Everestu. Od pięciu dni zalega tam gęsta mgła, która spowodowała odwołanie wszystkich cywilnych lotów pasażerskich. Do miasta, które jest główną bazą wypadową do wędrówek w wyższe partie Himalajów, codziennie z gór schodzi kilkaset osób, którzy mają zaplanowany odlot do stolicy Nepalu, Katmandu.
Wszystkie hotele w Lukli są przepełnione, turyści koczują na lotnisku lub rozstawiają namioty w mieście. Kilkaset osób na wieść o tym, że mgła może utrzymać się jeszcze przez kolejne dni, zdecydowało się iść do stolicy pieszo.
inna
Kiedy warunki atmosferyczne nieco się poprawiły, wojsko zgodziło się wysłać helikopter. Jako pierwsze zostały zabrane osoby mające najwcześniejsze daty wylotów z Katmandu. Ewakuacja może potrwać kilka dni, gdyż śmigłowiec może jednorazowo zabrać na pokład około 20 osób. Wcześniej prywatnymi helikopterami z Lukli wydostało się już około 150-300 turystów. Szacuje się, że - w normalnych warunkach atmosferycznych - do Lukli przylatuje codziennie około 500 turystów..."
Kolejna notatka o tym rejonie.
W dalszym ciągu z trudnościami przebiegają powroty zagranicznych turystów z himalajskiej osady Lukla w rejonie Mount Everestu. Warunki atmosferyczne oraz nieduża liczba lotów do Kathmandu powodują, że na himalajskim lotnisku nadal tworzy się zator.
Załamania pogody, które blokują ruch lotniczy pomiędzy Luklą i Kathmandu nie należą do rzadkości. Codziennie himalajskie lotnisko w Lukli obsługuje 52 loty. Brak lotów przez kilka dni z powodu złej pogody powoduje jednak poważne komplikacje i sprawia, że czas oczekiwania na powrót wydłużą się do kilku lub kilkunastu dni. Dzieje się tak zwykle pod koniec listopada, gdy kończy się jesienny sezon górski w Himalajach. Pogoda często się wówczas psuje, a każdego dnia przybywają do Lukli nowi turyści.
Jeszcze tylko małe podsumowanie,i to będzie koniec moich przemysleń jakie mogę umięścić na forum
, dzięki za wytrwałość w czytaniu tych moich nieskładnych "wypocin" cdn
, toteż zarówno obrana droga na szczyt jak i odcinki jakie pokonywaliśmy były dobrze dobrane, każdy z nas dobrze zniósł trudy tej wędrówki do wysokości 5800m. Wiem i poznałem swój organizm, jak się sprawuje na wys. ponad 6000m i wiem , że tam wrócę 
), uzależniony byłem od ich dobrej woli i ich chęci zadania mojego pytania, a z tym różnie wychodziło.
. Owszem kilka drobnych spraw urosło z powodu złej interpretacji do „dużej sprawy”. Bałem się o swoje akumulatorki, że szybko mi się skończą, a tu tyle widoków, a oni mają swoje aparaty w plecakach?. Szkoda, mi było, że tak szybko zeszliśmy z góry.
