Niedziela zaczęła się… zbyt szybko
Ciężko było zwlec się z łóżka po 1,5 godz snu i drugiej z rzędu nieprzespanej nocy. Na usta cisnęło się tylko jedno słowo, którego jednak nie przystoi cytować Miała nas być czwórka, jednak GórolJoCi wymiękł (Góralu, czy Ci nie żal?
)Planowane wyjście o 6tej nieco się przeciągnęło i opuściliśmy schronisko za kwadrans 7.
Już na wejściu na zielony szlak do „piątki” dało się odczuć, że śnieg jest o wiele bardziej zmrożony niż poprzedniego dnia a tym samym rosły szanse na zdobycie Koziego. Kobi kilka razy zmieniał zdanie, nie mogąc się zdecydować czy idzie z nami do końca, czy pasuje przy piątce, ostatecznie jednak podjął wyzwanie
W schronisku spotkaliśmy Iwon i Vikinga, posiedzieliśmy trochę razem, zostawiliśmy część rzeczy i ruszyliśmy w dalszą drogę. 
Samo podejście na szczyt nie było trudne tylko stromo jak diabli
Śnieg był w miarę ubity, więc nie zapadaliśmy się.
Przy podejściu raki były zbyteczne, lecz już w drodze powrotnej ciężko by było się bez nich obejść. Nie wiem, ile było stopni, ale mój kark, ramiona i… uszy do wczoraj odczuwały niedzielne słońce
Na szczycie zapierające dech w piersi widoczki
grupóweczka
Na szczycie nie zabawiliśmy długo. Do schronu wpadliśmy tylko po rzeczy (i spotkaliśmy tam wybierającego się na Szpiglasa Górala) i w miarę szybko zeszliśmy do jakże przed wszystkich lubianej asfaltówki.
Ale jak to w życiu- wszystko co dobre, szybko się kończy i pozostaje odliczać czas do następnej wyprawy
reszta:
https://picasaweb.google.com/1082872992 ... -L-24mV_QE
)
