relacja z weekendu
zagatka i Rafał zarezerwowali noclegi w Ustrzykach i wybrali się ze swoimi teściowymi w góry!
O ileż zwyczajniej byłoby wziąć mamy! Ale wziąć ze sobą teściowe, to jest coś!
Do Ustrzyk Górnych dojechaliśmy dopiero w piątkowy wieczór i zanim zjedliśmy kolację, nastała noc. Planu wcześniej nie było, więc po wspólnej analizie mapy stanęło na najbardziej klasycznym klasyku, czyli Połoninie Wetlińskiej.
Rano zostawiliśmy samochód na Przełęczy Wyżnej, po czym ja z Danusią niemal natychmiast złapałyśmy stopa do Wetliny, a Agatce i Rafałowi zatrzymał się już drugi samochód, który tamtędy przejeżdżał! Tyle, że jechał on po 40 minutach dopiero!
Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło - dzięki temu my dostałyśmy fory i młodzi nie musieli czekać, aż się zatoczymy na górę
Na Przełęczy Orłowicza wiatr chciał nas wykończyć, ale my twardzi byliśmy i poszliśmy na Smerek. Potem przeszliśmy całą Połoninę, posiedzieliśmy chwilę w Chatce Puchatka i wraz z zachodzącym słońcem zeszliśmy w doliny. Piękna pogoda się nam trafiła, a wiatr choć bardzo silny i męczący, w wyższych partiach był na szczęście nieco słabszy niż na Przełęczy Orłowicza, gdzie nawet zaliczyłam glebę, zwalona z nóg jego podmuchem.
Ilustracja słuchowo-wzrokowa: https://picasaweb.google.com/1151326283 ... 7483308818
Potem był świetny wieczór w zajeździe "Pod Caryńską", gdzie członkowie chóru Politechniki Gdańskiej dawali popis śpiewu i gry na różnych instrumentach w iście bieszczadzkich klimatach!
Pyszny grzaniec z wina (8 zł) i zimne piwo (5 zł) sprzyjały śpiewom chóralnym i integracji
Próbka: https://picasaweb.google.com/1151326283 ... 5348838274W niedzielę w planie nie było pośpiechu, więc leniwy poranek, śniadanie i takie tam skończyły się koło 10.00. Podjechaliśmy do Bereżek, żeby dojść do studenckiego schroniska Politechniki Warszawskiej "Koliba", w którym żadne z nas dotychczas nie było.
Szliśmy żółtym szlakiem, który nas zaskoczył swoją urodą. Biegnie długo wzdłuż strumienia, który trzeba kilka razy przekraczać, co bardzo lubimy, ale przy tym stanie wody grozi "kąpielą".
"Koliba" jest ślicznie położona, sprawiła na nas miłe wrażenie.
Ciekawostką jest to, że (jak głosi info przy bufecie) nie ma tam sprzedaży piwa!
(decyzja politechniki)
W planie mieliśmy tylko dojście zielonym szlakiem do niebieskiego, którym zejdziemy do Pszczelin, ale pogoda była coraz ładniejsza, nasze siły i apetyty na atrakcje duże, więc poszliśmy jeszcze na Magurę Stuposiańską (1016 m n.p.m.),
gdzie znów zaskoczeni byliśmy urodą szlaku, po czym zeszliśmy do Pszczelin wg pierwotnego planu.
I tu szlak nas zaskoczył, ale tym razem negatywnie - po takich ładnych ścieżkach, jakimi szliśmy przez te dni, szlak pokryty topniejącą breją śniegową albo błotem, z płynącą szlakiem wodą z topniejącego śniegu nie mógł się podobać. Ale nie tylko z powodu podłoża, ale i okolicy, gdzie szlak był poprowadzony nie przypadł on nam do gustu
. Zdecydowanie polecamy żółty!
I to by było na tyle, jak mawiał znany profesor mniemanologii stosowanej
Zostały jeszcze zdjęcia do obejrzenia. Mają jakąś taką lila-poświatę, wg mnie taka jest zawsze, gdy wieją silne wiatry: https://picasaweb.google.com/1151326283 ... 2729122013
Zapraszam
